سیده

[seiedeh]

مرحوم میرزا جواد آقای تهرانی« رضوان الله تعالی علیه » از علماء رده اول مشهد واز شاگردان مرحوم میرزا مهدی اصفهانی بود . آقا میرزا جواد آقا به مقام خلع رسیده بود ؛ یعنی بدنش را یعنی بدنش را در مشهد می گذاشت وخودش به مکه وکربلا واین طرف وآن طرف می رفت ودوباره بر بدن ملحق می شد .نقل از ایشان یک شب در مشهد جایی مهمان بودند وبرای بازگشت نیم ساعتی دیر کردند کلید منزل هم پیش ایشان نبودتا داخل منزل شوند این بود که امامه شان را در آوردند وکنار دیوار روی خاک خوابیدند وعبا ی شان را روی خود انداختند آنان که ایشان را می شناختند واز کوچه رد می شدند می دیدند ایشان خواب است وبیدارش نمی کردند وبالأخره یکی از آنها که اهل سحر بودند وبه حرم می رفتند یک ساعت مانده به اذان صبح ایشان را دیدند که خاک مالی شده اند پرسید:آقا،چرا این طور شده اید ؟ فرمود : این جا خوابیده بودم . گفت :مگر در خانه کسی نیست ؟ فرمود : چرا ، ولی همسر من ده ِشب می خوابد ویک ساعت و نیم به صبح بیدار می شود . من اگر در می زدم، ایشان از خواب بیدار می شد واین ظلم بود به من هم نگفته بود اگر دیر آمدی بیدارم کن افزون بر این ، همسر من سیده است ومن در آزار ایشان تحمل جواب قیام را ندارم . همچنین گفته اند ایشان در تشییع جنازه همسر شان که زود تر از ایشان از دنیا رفت جلوی جنازه نیومدند بلکه در پس آن ایستادند در حالی که علما همیشه جلوی جنازه حرکت می کنند هر چه به ایشان اسرار کردند که جلوبروند نپذیرفت وگفت این بی احترا می است من در ایام حیاط شان از بالای سرا یشان هم رد نشدم .این نمونه ای از آراستگی به معرفت وسلوک همسر منتظرمی باشد.